Ἡ μεθοδολογία πού ἀκολουθήθηκε

Σκοπός τῆς ἐργασίας "Ἡ Οἰκουμενική Διάσταση τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας" εἶναι ἡ συστηματική καί τεκμηριωμένη καταγραφή τῶν λέξεων πού ἔχει προσφέρει ἡ Ἑλληνική στήν Ἀγγλική. Γιά τόν σκοπό αὐτό, ἀκολουθήθηκε ἡ ἑξῆς μεθοδολογία:

  1. Ἠ ἐτυμολογία των λέξεων βασίστηκε στό τί ἀναγνωρίζουν ὡς ἑλληνικῆς προέλευσης τά ἐγκυρότερα λεξικά (γιά τό λεξικό "Ἡ Οἰκουμενική Διάσταση τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας" χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 158). Ἐνδεικτικῶς ἀναφέρονται:
    • The Oxford English Dictionary
    • Merriam - Webster
    • New Standard
    • Dorland 
    • Nomenclator Zoologicus
    • McGraw-Hill (ἐπιστημονικῆς Ὁρολογίας)

    Δεδομένου ὅτι γιά ἕναν ἀριθμό λέξεων ὑπάρχουν διαφορετικές (συνήθως παραπλήσιες) ἐτυμολογίες καί τό κάθε λεξικό πιστεύει στήν ὀρθότητα της δικῆς του ἐτυμολογίας, καταγράφονται οἱ διδόμενες ἐτυμολογίες, προτάσσοντας τήν ὀρθότερη, κατά τήν ἄποψη τοῦ συγγραφέα.
    Ἕνας, ἀκόμη, ἀριθμός λέξεων ἐτυμολογοῦνται μέ ἀνάλυση στά συνθετικά τῆς λέξης (ὅπως στόν πίνακα πού ἀκολουθεῖ), με ἀποτέλεσμα νά δημιουργεῖται ἡ ἐντύπωση ὅτι πρόκειται γιά μεταγενέστερη δημιουργία, ἐνῶ ἡ ἴδια λέξη μέ τό ἴδιο ἐννοιολογικό περιεχόμενο, προϋπῆρχε στήν Ἑλληνική καί ἀναφέρεται στίς νεώτερες ἐκδόσεις τοῦ Liddell- Scott.
    Αὐτό συνέβη γιατί, ὅταν ἄρχισε να γράφεται τό λεξικό τῆς Ὀξφόρδης τό 1870, ὡς ὁδηγός γιά τήν ἐτυμολογία τῶν ἐλληνικῶν λέξεων εἶχε ληφθεῖ ἠ ἔκδοση τοῦ Liddell- Scott τοῦ 1869 καί τίς λέξεις αὐτές δέν τίς περιελάμβανε. Ἔκτοτε, δέν ἔχουν προβεῖ σέ ἐπανέλεγχο καί διόρθωση τῆς ἐτυμολογίας πού εἶχαν δώσει. Τά ἄλλα λεξικά στήν πλειοψηφία τους ἐπαναλαμβάνουν τήν καταγραφόμενη ἐτυμολογία της Ὀξφόρδης. 

    angiotomy ἐτυμολογεῖται  <ἀγγεῖον + -τομια ἐνῶ ὑπάρχει  ἀγγειοτομία
    entheasm  ἐτυμολογεῖται  <ἐνθεάζω  ἐνῶ ὑπάρχει  ἐνθεασμός
    orchitis  ἐτυμολογεῖται  <ὄρχις + -ῖτις ἐνῶ ὑπάρχει  ὀρχῖτις
    paroemiographer  ἐτυμολογεῖται  <παροιμία + -γραφος  ἐνῶ ὑπάρχει  παροιμιογράφος
    therianthropic ἐτυμολογεῖται  <θηρίον + ἄνθρωπος  ἐνῶ ὑπάρχει  θηριάνθρωπος 

  2. Στήν ἐργασία αὐτή περιλαμβάνονται:
    • ὅλοι οἱ ὅροι πού ἔχουν ἐντοπισθεῖ σέ εἰδικά συγγράμματα ὅλων τῶν κλάδων καί κατέστη δυνατή ἡ ἐτυμολογία τους, πέραν των λεξικῶν (πού ἀναφέρονται στήν βιβλιογραφία)
    • οἱ ἑλληνογενεῖς λέξεις (λέξεις πού ἔχουν δημιουργηθεῖ ἐξ ὁλοκλήρου μέ ἑλληνικά γλωσσικά στοιχεῖα).
  3. Δέν περιλαμβάνονται:
    • λέξεις πού ἀπό ὁρισμένους ἐτυμολογοῦνται ὡς ἑλληνικές, χωρίς ὅμως αὐτό να γίνεται εὐρύτερα ἀποδεκτό, ὅπως call <καλῶ, grass <γράστις, select <συλλέγω
    • σύνθετες λέξεις πού κατά τό ἥμισυ (ὡς πρός τό πρῶτο ἤ τό δεύτερο συνθετικό τους) εἶναι ἑλληνικές, ὅπως unenthusiastic, compatriot
    • λέξεις πού ἀποδεδειγμένα ἔχουν υἱοθετηθεῖ ἀπό τήν Ἑλληνική, προέρχονται, ὅμως, ἀπό ἄλλες γλῶσσες, ὅπως σατανᾶς, ἀγγαρεία, παράδεισος.
  4. Ἡ ἐτυμολογία τῶν λέξεων πού ἐμφανίζονται ὡς λατινικές
    Ὅπως προαναφέρθηκε, ἀρκετά λεξικά γιά ἕναν μή εὐκαταφρόνητο ἀριθμό λέξεων σταματοῦν τήν ἐτυμολογία στήν λατινική λέξη χωρίς νά ἀναφέρουν τήν ἑλληνική της προέλευση. Γιά τίς περιπτώσεις αὐτές ἡ προέλευσή τους ἐλέγχθηκε με ἐτυμολογικά λεξικά της Λατινικῆς, ὅπως τῶν Lewis & Short τῆς Ὀξφόρδης καί ἄλλων.