Οἱ ἑλληνικές λέξεις στήν Ἀγγλική γλῶσσα
Ἡ Ἀγγλική στίς μέρες μας εἶναι ἡ γλῶσσα, ἡ ὁποία, χάρη στήν ἁπλότητά της, τήν κυριαρχία τῶν ΗΠΑ σήμερα καί τῆς Ἀγγλίας παλιότερα, ἀποτελεῖ τή lingua franca τῆς ἐποχῆς μας.
Ἠ Ἑλληνική ἀπό τήν ἄλλη, χαρακτηρίζεται ἀπό ὁρισμένους ὡς «περιθωριακή» καί «ἀσθενής», λόγω τοῦ ὅτι ὁμιλεῖται καί γράφεται ἀπό τά λίγα ἑκατομμύρια τῶν Ἑλλήνων. Ἡ ἐπίδραση πού ἔχει ἀσκήσει στό εὐρωπαϊκό λεξιλόγιο καί ἰδιαιτέρως στήν Ἀγγλική ἦταν ἐν μέρει μόνο γνωστή, ἀλλά δυστυχῶς, μή συστηματικά καταγεγραμμένη καί τεκμηριωμένη.
Οἱ ἐλάχιστες ἐργασίες πού ὑπῆρχαν περιελάμβαναν περί τίς 1.200 λέξεις καί δημιουργοῦσαν μία παραπλανητική εἰκόνα εἰς βάρος τῆς Ἑλληνικῆς καί ὑπέρ τῆς Λατινικῆς.
Ἡ συμβολή τῆς Ἑλληνικῆς ἔγκειται κυρίως στό γεγονός ὅτι προσέφερε τό βασικό λεξιλόγιο τοῦ πολιτισμοῦ καί τῶν ἐπιστημῶν.
Ὅταν οἱ Ρωμαῖοι κατέλαβαν την Ἑλλάδα, δέν εἶχαν ἀκόμη ἀσχοληθεῖ μέ τίς τέχνες καί τίς ἐπιστῆμες. Δεχόμενοι τήν ἐπίδραση τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ δέχθηκαν καί τήν ἐπίδραση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Στή συνέχεια, καταλαμβάνοντας προοδευτικά μεγάλο τμῆμα τῆς Εὐρώπης καί ἐκρωμαϊζοντας τούς λαούς της μετέδωσαν μαζί μέ τίς λατινικές καί τίς ἑλληνικές λέξεις πού εἶχαν ἐντάξει στή γλῶσσα τους.
Τό λεξιλόγιο αὐτό διευρύνθηκε μέ τή διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου, στή συνέχεια μέ τήν κατάκτηση τῆς Ἀγγλίας ἀπό τούς Νορμανδούς (1066-1362), ἀργότερα μέ τήν Ἀναγέννηση, γιά νά φθάσει στήν ἀκμή του μέ τήν ἀνάπτυξη τῶν ἐπιστημῶν ἀπό τόν 18ο αἰ. καί ἐντεῦθεν. Ἡ μεταγραφή του μέ τήν λατινική γραφή καί ἰδιαιτέρως τίς λατινικές καταλήξεις, εἶναι ἀπό τά στοιχεῖα ἐκεῖνα πού δημιούργησαν καί δημιουργοῦν τήν παραπλανητική εἰκόνα ὑπέρ τῆς Λατινικῆς.
Ὅλες οἱ γλῶσσες δανείζουν καί δανείζονται γιά νά καλύψουν τίς ἀνάγκες τοῦ λεξιλογίου τους. Ὅλες οἱ γλῶσσες, ὅμως, οὔτε ἔχουν υἱοθετήσει, οὔτε ἔχουν προσφέρει τόν ἴδιο ἀριθμό λέξεων καί κυρίως τῆς ἴδιας ἀξιολογικῆς σημασίας (ἤ «ποιότητας») λέξεις. Ἄλλη ἡ ἀξιολογική σημασία τῶν λέξεων ἱστορία, φιλοσοφία, θέατρο καί ἄλλη ἡ ἀξιολογική σημασία τῶν fastfood, parking, supermarket.
Ἡ ἀξιολογική σημασία τῶν λέξεων δύσκολα βαθμολογεῖται γιατί ὑπεισέρχονται ὑποκειμενικά κριτήρια. Ὡστόσο, τρία κριτήρια μποροῦν νά συμβάλλουν στήν ἀξιολόγησή τους:
- ἡ ὕπαρξη ἤ μή ὑποκατάστατών τους στή γλῶσσα πού τίς υἱοθετεῖ,
- ὁ ἀριθμός τῶν παραγώγων πού ἔχουν δημιουργηθεῖ ἀπό κάθε λέξη καί
- ἡ δοκιμασία καί ἀντοχή τους μέσα στόν χρόνο.
Καί τά τρία αὐτά στοιχεῖα εἶναι καταλυτικά ὑπέρ τῆς Ἑλληνικῆς.
Ἡ συμβολή τῆς Ἑλληνικῆς μπορεῖ νά εἶναι μικρή στό λεξιλόγιο τῆς καθομιλουμένης, τό λεξιλόγιο, ὅμως, πού ἔχει προσφέρει ἡ Ἑλληνική εἶναι μεγάλης ἀξιολογικῆς σημασίας, γιατί ἀποτελεῖ ἕνα θεμελιῶδες λεξιλόγιο ἀπαραίτητο γιά τήν ἐπικοινωνία. Ἕνας ἀριθμός 700-800 λέξεων εἶναι ἀναντικατάστατος, γιατί δέν ὑπάρχουν οἱ ἀντίστοιχες λέξεις στίς εὐρωπαϊκές γλῶσσες, ὅπως athlete, theater, drama, tragedy, comedy, music, orchestra, harmony, symmetry, problem, program, geography, geometry, history, economy, mathematics, philosophy, physics, democracy, dialogue, dogma, dynamic, alphabet, grammar, syllable, poem, energy, center, theology, christian, ethics, theory, idea, logic, crisis, cycle, diameter, prism, parallel, method, meter, system, artery κ.ἄ.
Ἀκόμη, ἄλλο μία γλῶσσα νά ἔχει υἱοθετήσει 1.000 λέξεις ἀπό μία ἄλλη γιά νά καλύψει τίς ἀνάγκες της ἤ νά ἔχουν ἐπιβληθεῖ λόγω ἐδαφικῆς κατάκτησης καί ἄλλο νά ἔχουν υἱοθετηθεῖ ἐλεύθερα 27.000 λέξεις, ἀπό τις ὁποῖες να ἔχουν δημιουργηθεῖ χιλιάδες ἄλλοι ὅροι (108.000 ἀπό τούς ὁποίους περιλαμβάνονται στό λεξικό "Ἡ Οἰκουμενική Διάσταση τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας"). Ἡ λέξη π.χ. «ἀρτηρία» ἐνυπάρχει σέ 102 παράγωγα-νέους ὅρους ἐνῶ ἡ λέξη «ἄλγος» σέ 225.
Στήν ἱστοσελίδα πού ἐπισκέπτεσθε γίνεται ἡ παρουσίαση τῶν κυριότερων ἀποτελεσμάτων τῆς ἔρευνας τοῦ Ἀ. Κωνσταντινίδη, ὅπως αὐτά παρουσιάζονται στά βιβλία του Ἡ Οἰκουμενική Διάσταση τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας καί "Οἱ Ἑλληνικές Λέξεις στήν Ἀγγλική Γλῶσσα". Μέ τήν ἀκρίβεια καί τήν ἀπολυτότητα τῶν ἀριθμῶν καί ὄχι μέ ἀντιεπιστημονικές ἀοριστολογίες παρουσιάζεται ἡ συμμετοχή τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας στήν Ἀγγλική καί τήν Διεθνῆ Ἐπιστημονική Ὁρολογία.